Üniversite diplomasına sahip daha yüksek maaşlı erkekler işte daha az saat çalışıyor.
ABD’de genel olarak çalışılan saatlerdeki azalmaya öncülük eden grup onlar.
Bu, derecesi olmayan erkeklerin algılanan düşük sosyal ve finansal beklentiler nedeniyle işi bırakmalarıdır.
Bazı erkekler daha az çalışmak konusunda o kadar sessiz değiller. Business Insider’in yer verdiği habere göre bu, Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu’nun yayınladığı yeni bir makaleye göre, kazananların ilk %20’sinde yer alan diploma sahibi erkeklerin işte daha az saatle mesaiye başlama ücretini yönettiklerini ortaya koydu. Gazetenin yazarlarından biri olan ekonomist Yongseok Shin, The Wall Street Journal’dan Courtney Vinopal’a yüksek maaşlı erkeklerin genellikle akranlarından daha fazla saat çalıştığını söyledi. Bu, diğer işçiler üzerindeki liderliğini sürdürürken, kesmek için daha çok saatleri olduğu anlamına gelir.
Ancak milyonlarca başka erkek işgücünü tamamen bıraktığından, ABD’de toplam çalışılan saat sayısında belirgin bir düşüşe neden oluyor. Aynı zamanda, ülkedeki işgücü sıkıntısı süresiz hale geldikçe devam eden sıkı bir işgücü piyasasına da katkıda bulunuyor.
Amerikalı erkeklerin iş ile ilişkilerini yeniden değerlendirdikleri bir süredir açıktı – araştırmalar bunun gelir dilimleri, eğitim düzeyi ve yapılan iş türü için geçerli olduğunu gösteriyor, ancak Boston Federal Rezerv Bankası tarafından yapılan bir araştırma bunun olduğunu belirtiyor. eğilim çoğunlukla beyaz erkekler için geçerlidir.
Araştırmacılar, “Düşük katılım oranı, büyük ölçüde Büyük Durgunluk’tan bu yana var olan bir eğilimin devamı niteliğindedir” dedi. “Çalışanlar arasında çalışma saatlerinin azaltılması, pandeminin neden olduğu yeni bir fenomen, ancak mevcut kanıtlar bunun muhtemelen bizimle kalacağını gösteriyor.”
Birçok erkek, gelir düzeylerine bağlı olarak ya daha az çalışıyor ya da işi bırakıyor.
Boston Fed geçen ay, 25 ila 54 yaşları arasındaki en iyi çalışma yaşındaki dokuz erkekten yaklaşık birinin hiç çalışmadığını tespit etti.
Bu, 70 yıl önceki 50 kişiden birinin aksine.
Boston Fed’e göre, bu rakamı besleyen üniversite derecesi olmayan genç erkekler. Bunun nedenlerinden biri muhtemelen maaş: Çalışmanın bildirdiğine göre, üniversite diploması olmayan erkeklerin kazançları, enflasyonu hesaba kattıktan sonra 1980’den bu yana %30 oranında düştü.
Ayrıca, üniversite diploması olmayan erkeklerin, diğer çalışanlara kıyasla beklenen kazançları düştüğünde çalışmayı veya iş aramayı bırakma olasılığı daha yüksektir. Boston Fed, çalışmanın sosyal statünün bir yansıması olduğunu ve ücret hareketliliği eksikliğinin bu statü ve evliliğe zayıf bir şekilde yansıdığını düşünüyor, birçok erkek düşünüyor.
Bu, NBER bulgularının karşıtlığını daha keskin hale getiriyor. Üniversite derecesine sahip daha yüksek maaşlı erkekler daha fazla mali hareketliliğe ve muhtemelen daha güçlü bir sosyal öz-değerlendirmeye sahiptir. Bu nedenle, işlerini bırakmıyorken, işte daha az zaman geçirmenin yollarını arıyorlar.
Bu, son birkaç yılda kaç kişinin, özellikle de gençlerin işyeri yatırımlarını değiştirdiği ile aynı çizgide. Pek çok işçi, daha yüksek maaş almak için işgücü kıtlığının ortasında pazarlık güçlerinden yararlandığından ve diğerleri iş günü boyunca otomatik pilota geçerken “sessizce bırakma” yerel dile girdiğinden, Büyük İstifa hala devam ediyor. NBER makalesi, yüksek maaşlı işlerde çalışan erkeklerin sadece daha az çalışmak veya teşvik edildikleri bir işe geçmek konusunda sessiz kalmadıklarını, aynı zamanda NBER çalışmasında olduğu gibi, işverenlerine de bunu açıkça söylediklerini öne sürüyor. çalışanın bildirdiği gerçek saatlere dayalıdır.
Virginia Üniversitesi’nde işletme profesörü olan James Detert, geçen sonbaharda, tüm bu fenomenlerin – pandeminin başlangıcından bu yana artan işçi aktivizminin yanı sıra – aynı faktörlere yanıt olabileceğini yazdı.
“Yirmi yılı aşkın bir süredir işçi davranışlarını inceleyen bir yönetim profesörü olarak, bunların hepsinin aynı soruna verilen tepkiler olduğuna inanıyorum: İşçiler mevcut işlerinden memnun değiller ve ister örgütsel sorunlar, ister etik olmayan davranışlar veya isterler hakkında konuşamayacaklarını düşünüyorlar.” sadece bilgi ve yaratıcı fikirlerine katkıda bulunmak için bile” dedi.
“Yani yanıt olarak, genellikle sessizlik içinde acı çekerken çabalarını ya bırakırlar ya da azaltırlar.”
Ve daha yüksek gelirli insanların sahip olduğu para miktarı ve işyeri esnekliği, muhtemelen işle ilgili duygularını ele alma kararlarını etkiliyor.
araştırmacıların bulgularına göre;
“Pandemi, insanları yaşam önceliklerini yeniden değerlendirmeye motive etmiş olabilir”
“ve ayrıca onları daha esnek çalışma düzenlemelerine (örneğin, evden çalışma) alıştırarak, özellikle de karşılayabilecekleri takdirde, daha az saat çalışmayı seçmelerine yol açtı.”
