Araştırmalar, empatik yöneticilerin insanların iş tatminini artırdığını ve sadakat geliştirdiğini gösteriyor. Ancak son araştırmalar, yöneticilerin kendilerinin de tükendiğini ve tükendiğini gösteriyor. Business Insider, yöneticilerin çalışanlarla nasıl etkileşim kurabileceği konusunda tavsiye almak için uzmanlarla görüştü…
İnsanlar işlerini bırakmazlar – yöneticileri bırakırlar.
Bu bir insan kaynakları klişesi ama korkunç bir patrondan ayrılan herkesin bildiği gibi, bunda kesin bir gerçek var.
Araştırma üstüne çalışma, iyi patronları kötü patronlardan ayıran kişilik özelliğinin empati olduğunu gösteriyor.
Aslında, Ernst & Young tarafından 1.000’den fazla Amerikalı işçiyle yapılan 2021 anketine göre, ABD’li işçilerin yaklaşık %90’ı empatik bir yöneticiye sahip olmanın iş tatminlerini, üretkenliklerini ve gelişmiş sadakatlerini artırdığını söyledi.
Ankete katılanların yarısından fazlası, patronları onların işteki veya özel hayatlarındaki mücadelelerine anlayış göstermediği için işten ayrıldıklarını söyledi.
Ne yazık ki işçiler için, araştırmalar empatik patronların nadir bir tür olduğunu gösteriyor.
2022’nin başlarında Gartner tarafından gerçekleştirilen yaklaşık 3.400 çalışanla yapılan bir ankette, yalnızca %29’unun liderlerinin “insan lider” – yani özgünlük, uyum yeteneği ve empati sergileyen bir lider – olduğunu bildirdiği ortaya çıktı.
Bunun nedeni, yöneticilerin kendilerinin de yorgun ve stresli olmaları olabilir.
Çalışan bağlılığı yazılımı yapan Tiny Pulse’ta endüstriyel organizasyon psikoloğu olan Elora Voyles, “Amerikalı yöneticiler olağanüstü bir tükenmişlik hissediyorlar” dedi.
“Yöneticiler, ağır iş yükünün yanı sıra, duygusal açıdan zor zamanlarda çalışanları desteklemekte önemli bir rol oynadılar ve onlar sadece aşırı yükleniyorlar.” diyor.
Future Forum’un geçen yıl yayınladığı bir rapora göre, orta düzey yöneticiler iş arkadaşlarından daha stresli.
İnsanların daha önce görülmemiş oranlarda işlerini bırakmaya devam ettiği bir zamanda – sessizce ya da değil, çalışan stres seviyeleri hızla artıyor ve Amerikalıların iş hakkındaki düşünceleri değişiyor, bu bulguların kuruluşların işçileri nasıl elde tuttuğuna dair çıkarımları var.
EY’nin Amerika danışmanlık grubu başkanı Steve Payne:”İnsanlar kendilerine soruyorlar: Önemseniyor muyum? Patronum neler yaşadığımı anlıyor mu? Ve bir aidiyet ve amaç duygusu hissediyor muyum?” dedi. Ve bu soruların cevabı hayır olduğunda, “çimler başka yerlerde daha yeşil görünmeye başlar” diyor.
Yönetim kopukluğu
Payne, 2020’de koronavirüs vurduğunda, işverenlerin çalışanların omuzladığı birçok yüke ve zorluğa sempati duyduğunu söyledi. Ancak salgın devam ederken bile dünya bir anlamda normale döndü. Ve birçok işveren, iş güçlerinin stresine neredeyse alışmış durumda.
EY’nin Amerika danışmanlık grubu başkanı Steve Payne şöyle diyor: “Yöneticiler, çalışanların kendilerini değerli ve anlaşılmış hissettikleri ortamlar yaratarak söz-yap boşluğunu kapatmalı.”
Dahası, bazı kuruluşların işçilere yardım etme jestleri – genişletilmiş zihinsel sağlık yardımları, ücret artışları ve tükenmişliği önlemek için uzaktan çalışma seçenekleri dahil – işverenler belirsiz bir ekonominin ortasında kemerlerini sıkarken bir kenara bırakıldı.
Payne, “Bireysel düzeyde, insanlar yöneticilerinin kendi durumlarını umursadığı hissine sahip değiller” dedi.
Bu, işçilerin neden sürüler halinde işlerinden ayrılmaya devam ettiğini açıklamaya yardımcı olabilir. Çalışma İstatistikleri Bürosu’ndan alınan son veriler, geçen yıl rekor seviyelere ulaştıktan sonra bırakma oranının bir miktar düşmesine rağmen, yine de pandemi öncesi sayıları aştığını gösteriyor. Sonuç: Ekonomide resesyon korkusu yatışsa bile Amerikalılar hala işlerinde kalmıyorlar.
Bu şekilde olmak zorunda değil. “Yöneticiler, çalışanların kendilerini değerli ve anlaşıldıklarını hissettikleri ortamlar yaratarak söz-yap boşluğunu kapatmalı” dedi.
Bununla birlikte, yöneticilerin kendilerini tükenmiş hissettikleri zaman, bu daha büyük resim çözümleri gerektirebilir.
Empatik bir zihniyet geliştirmek
Kanada’daki Queen’s Üniversitesi Smith School of Business’ta ders veren bir liderlik uzmanı olan Dane Jensen’e göre en iyi yöneticiler, çalışanlarını görevleri yerine getiren araçlar olarak değil, aileleri, sorumlulukları ve iş dışında dolu hayatları olan insanlar olarak görenlerdir. .
Öyleyse neden bu kadar çok cephe yöneticisi hala bunu yapmakta başarısız oluyor?
New Haven Üniversitesi’nde endüstriyel ve örgütsel psikoloji profesörü olan Mo Cayer’e göre bunun birkaç nedeni var.
Ancak genellikle empati yorgunluğuna kadar kaynar.
Cayer’e göre sorun sistemiktir. Neyse ki, çok sayıda araştırma, empatik davranışların öğrenilebileceğini ve kuruluşların liderlik eğitimi ve gelişimine yatırım yapması gerektiğini bulmuştur.
Büyük resmin inisiyatifleri dışında Cayer, insanlara sandıklarından daha fazla empati geliştirmeyi öğrenmeleri için meseleyi kendi ellerine almalarını tavsiye ediyor. Empatik bir zihniyet geliştirmek, yalnızca başkalarına değil, kendinize de zarafet göstermeyi gerektirir. Çoğu kişinin koşullar altında elinden gelenin en iyisini yaptığını kabul etmeyi içerir.
“Eğitim, insanların kendi deneyimlerini yansıtmasıyla ve kendilerine şefkatle davranılmadığı zamanları düşünmesiyle başlar” dedi.
“Derin bir seviyede delinmesi gerekiyor.”
