İş Yerinde Kadınlarımız araştırıyor.
Bugün, kurumsal Amerika’daki kadın deneyimleri ve cinsiyet eşitsizliği üzerine yapılan en büyük çalışma olan İş Yerinde Kadınlar’ın 2020 baskısını yayınlıyoruz. Lean In ile ortaklaşa hazırlanan ve 2015 yılından beri yayınlanan faaliyet raporu, işyeri verilerini ve bir önceki yılın kadın ve erkeklerin deneyimlerini analiz ediyor.
Ekip, bu yılın raporu üzerinde COVID-19’dan önce çalışmaya başladı. Ardışık düzen verileri 2019 yılının sonunu yansıtıyor ve pandemiden öncesine ait olsa da, ekip, son verilerin pandemi ile alakalı olmasını sağlamak için çalışıyor.
McKinsey ortağı ve Women in the Workplace araştırmasının eş başkanı Jess Huang, “Geçtiğimiz baharda tüm İK ve çalışan anketlerimizi, krizin şimdiye kadarki kadınlar üzerindeki etkisini en iyi şekilde yansıtmak için yeniden yazdık,” diyor.
Çalışmanın boylamsal yapısının gelecek yıl özellikle faydalı olacağını açıkladı. “Pek çok şirketin salgın sırasında ve sonrasında yapısal değişiklikler yaptığını bildiğimizden, iletişim hattı üzerindeki etkisini değerlendirebileceğiz” diye ekliyor.
Jess ile geçen yılki bulguların en büyük çıkarımlarının neler olduğu konusunda konuştuk.
Kadınlar iş gücünden erkeklerden daha fazla ayrılıyor olabilir
Kadınların işgücünden ayrılmayı düşünmeleri erkeklerden 1,3 kat daha fazla
2015’ten bu yana her yıl, her düzeydeki kadın ve erkekler işten ayrılmayı düşündü ve aslında şirketlerinden benzer oranlarda ayrıldı. Ancak COVID-19’un baskıları ve yeni çalışma ortamı bu manzarayı tamamen değiştirdi.
Jess, “Kaç kadının iş gücünden çıkmayı veya daha az talepkar işlere geçmeyi düşünecek kadar zor bir deneyim yaşadığını görmek şaşırtıcı” diyor. Kadınların işgücünden çıkmayı veya kariyerlerini yavaşlatmayı düşünmeleri erkeklerden 1,3 kat daha fazla – özellikle anneler, yaşlı kadınlar ve Siyahi kadınlar-.
En kötü senaryoda, kadınlar iş gücünden düşündükleri oranlarda ayrılırsa, Amerika kurumsal iş gücünde iki milyondan fazla kadını ve kısa vadede üst düzey liderlik rollerinde 100.000’den fazla kadını kaybedebilir. Bu, her yıl ABD’deki üniversite ve lisansüstü programlardan mezun olan kadın sayısından daha fazladır.
“Bu, potansiyel olarak son altı yılda kaydettiğimiz ilerlemeyi silebilir” diye ekliyor.
Anneler, Siyahi kadınlar ve yaşlı kadınlar bunu en çok hissediyor
Siyahi kadınların sevdikleri birinin ölümünü bildirme olasılıkları Siyahi olmayan kadınlardan 3 kat daha fazladır.
Çalışan anneler orantısız miktarda çocuk bakımı ve evde eğitim sorumluluklarını üstlenirler ve bu çift vardiya “çift-çift” vardiyaya dönüşmüştür. Çift kariyerli çiftlerde 10 yaşın altındaki çocukların anneleri, aynı durumdaki erkeklerden iki kat daha fazla, ev sorumlulukları için COVID-19’dan öncekine göre günde beş saatten fazla ek zaman harcıyorlar.
Bu arada, dört yaşlı kadından biri kariyerlerini bırakmayı veya kariyerlerinde yavaşlamayı düşündü. Jess, “Bu, özellikle yaşlı kadınların şirketlerinde çeşitlilik ve katılım üzerinde çok büyük bir etkiye sahip olabileceği düşünüldüğünde endişe vericidir” diyor. “Bu kadar bitkin ve her zaman açık hissetmelerinin bir nedeni, yaşlı erkeklerden daha fazla çeşitliliği, eşitliği ve katılım çabalarını desteklemeleri ve buna göre hareket etmeleridir” diye ekliyor. “Ayrıca beyaz olmayan kadınlara rehberlik etme veya onlara sponsor olma olasılıkları daha yüksek.”
Siyahi kadınlar, hem COVID-19 hem de yakın zamandaki ırksal adaletsizlik olaylarından kaynaklanan benzersiz zorluklarla karşı karşıya. Sevdikleri birinin ölümünü yakın zamanda yaşanan bir sorun olarak bildirme olasılıkları Siyahi olmayan kadınlardan üç kat daha fazla. Jess, “Müttefikliğin – eylemle birleştiğinde – burada cevabın bir parçası haline gelmesi çok önemli,” diye ekliyor. Verilerimiz gösteriyor ki, çalışanların yüzde 60’ından fazlası kendilerini işyerinde beyaz olmayan kadınlara müttefik olarak görse de, görece çok az kişi tutarlı adımlar atıyor.
Şirketlerin çalışma normlarını yeniden düşünmesi gerekiyor
2 milyondan fazla kadın kurumsal Amerika’yı terk edebilir.
Önümüzdeki yılki iletişim hattı verileri hem şirketlerin yeniden yapılanmada aldığı kararlar hem de kadınların işgücünden ayrılması nedeniyle potansiyel yıpranma açısından COVID-19’un kadın temsili üzerindeki etkisini gösterecek. Şirketimiz her yıl bu araştırmayı yürüttü, gördük ki, yıpranma kadın ve erkek temsili arasındaki farkın itici gücü değil, ancak bu muhtemelen uzaktan çalışmaya geçişin bir sonucu olarak önümüzdeki yıl farklı olabilir.
Jess, “Şu anda gerçekten bir dönüm noktasındayız,” diyor. “Veriler bize uzaktan çalışmanın bazı faydaları olsa da çalışanların finansal belirsizlik, tükenmişlik ve akıl sağlığı sorunları ile de uğraştığını söylüyor.” Sonuç olarak, çalışan anneler, Siyahi kadınlar ve yaşlı kadınlar gibi bazı gruplar gerçekten mücadele ediyor.
Şirketler, bu yeni işyerini yeniden tasarlama konusunda bilinçli olmaları gereken bir yerde ya da en çok mücadele eden kadınları kaybetme riskiyle karşı karşıya. İş-yaşam esnekliği, geçen yıl kadın ve erkeklerin işyerine dahil edilmesiyle ilgili anket katılımcıları tarafından gündeme getirilen bir numaralı sorun oldu. Aslında, şirketler artan esnekliğin farklı coğrafyalarda çeşitli yetenekleri daha iyi çekmelerine ve elde tutmalarına izin verebileceğini tahmin ediyor.
Jess, “Bu, üretkenliğin neye benzediği, çalışanların zihinsel sağlığının desteklenmesi veya uzak bir ortama dahil olmanın teşvik edilmesi gibi önceki işyeri normlarını yeniden düşünmek anlamına geliyor” diyor.
